Hoi An - onder water
Door: Yolande Goedhart
Blijf op de hoogte en volg Hans
03 November 2007 | Vietnam, Hoi An
Hallo allemaal,
we zitten nu in ons resort in Hoi An en zijn omgeven door water. Gisteren zijn we vertrokken vanuit Hué. We hebben een eerste tussenstop gemaakt bij een resort aan zee. De wind ging behoorlijk tekeer, en de golven waren behoorlijk hoog. Tegen 10 u. hebben we toch behoefte aan een bakkie koffie. Daarna zijn we op weg gegaan naar de Wolkenpas. Dit is de natuurlijk klimatologische scheiding tussen het noorden en het zuiden. Op 450 mtr. hoogte hebben we de baai van Danang kunnen bewonderen. De regenwolken komen van de top van de berg zo naar beneden dalen en in no time zaten we in de mist en zagen we niets meer. Daarna vlug de berg afgedaalt en Danang in gereden. Hier hebben we een bezoek gebracht aan het museum van de Cham. Vietnam kent 3 grote bevolkingsgroepen: De Viet, de Cham en de Kmer. Danang is bekend om het marmer. Inmiddels is er zoveel marmer uit de bergen gehaald dat ze het nu uit het noorden moeten halen. We hebben een werkplaats bezocht waar ze het marmer bewerken tot grote en kleine beelden. Niet onze smaak (scheelt ook met sjouwen).
Daarna weer lekker eten. Het eten is hier voortreffelijk. En hup weer de bus in naar Hoi An. Dames, dit is het mekka voor het shoppen. (wordt vervolgd). Toen we bij het resort aankwamen in Hoi An moesten we uitstappen. De bus kon niet verder vanwege het hoge water. Een kleine groep kon in een busje mee, de rest ging door het water naar het hotel. De koffers moesten met een bus gebracht worden. Inschrijven en een half uur later met de gids mee naar het centrum. Hier kregen we uitleg over welke straten interessant zijn en waar wat te vinden is. Daarna konden we onze gang gaan. Dames, om te kwijlen. Stoffen in overvloed, alles kan op maat gemaakt worden. Hetzelfde geldt voor schoenen en noem maar op. We hebben tot 6 u. gewandeld en hebben toen een restaurant opgezocht waar we hadden afgesproken om half 8 Italiaans zouden eten. "Even geen rijst meer". Onze Toon moest terug naar het hotel omdat Heleen terug was naar het hotel vanwege hoofdpijn. Hij wilde haar ophalen om mee te gaan eten bij de Italiaan. In de tussentijd hadden wij wat gedronken in een leuk barretje. Hier draaiden ze muziek uit de jaren 60. In onze groep zit ook een man uit het Westland. Wij noemen hem Marco Borsato. Hij zingt sinds kort in een koor. Dit is nog niet het ergste. Zijn vrouw ontploft telkens als hij een winkel induikt. Zodra hij een jonge verkoopster ziet bezwijkt hij weer en weer en weer... en moet weer iets kopen. Dan schreeuwt zijn vrouw: Krul kom hier, stop ermee. Daarom blijft ze soms in de bus zitten. Zo moeilijk heeft ze ermee. En wij maar lachen.
Maar nu komt het. Toen onze Toon terugkwam bij het Italiaanse restaurant had hij in zijn rugzak droge kleding. In het restaurant heeft hij zich omgekleed. Hij had tot zijn kruis in het water gelopen om bij het restaurant te kunnen komen. We geloofden dit natuurlijk niet. Maar in die korte tijd dat wij weg waren was alles rond het hotel onder water gelopen. We hadden lekker gegeten en hadden vooraf afgesproken met Dirk onze reisleider dat we naar Vinh Hung 2 moesten gaan, dit hotel hoort bij ons resort. Die zouden een busje regelen. Nu, die kon niet rijden, dus moesten we achterop de brommer naar het gedeelte in het dorp waar we niet verder konden. Hier moesten we overstappen in een boot die ons naar het resort zou brengen. Moet je voorstellen. Door de smalle straatje. Alle huisjes onder water. De mensen in de huisje hadden alles op verhogingen gezet. Sommige sliepen buiten op geimproviseerde stellage om hun bezittingen te beschermen. We hadden een roeier voorop op de boot, eentje achterop en 1 man liep in het water tot net onder de oksels. Dat was nodig omdat we af en toe gewoon afdreven vanwege de stroming. Hij kon dan nog enige weerstand bieden. Het was een heel avontuur. Bij ons hotel en huisje staat alles onder water. Het dagprogramma is helemaal vervallen. Als alternatief probeerde de reisleider een boottocht te regelen. Dit gaat niet door vanwege de sterke stroming. Nu proberen we de dag door te komen in het dorp. We zullen een boot moeten regelen en zien hoe we er komen. En dan begint het gevaarlijke werk. Shopppen.......... Wordt vervolgd. Groetjes,
Hans
we zitten nu in ons resort in Hoi An en zijn omgeven door water. Gisteren zijn we vertrokken vanuit Hué. We hebben een eerste tussenstop gemaakt bij een resort aan zee. De wind ging behoorlijk tekeer, en de golven waren behoorlijk hoog. Tegen 10 u. hebben we toch behoefte aan een bakkie koffie. Daarna zijn we op weg gegaan naar de Wolkenpas. Dit is de natuurlijk klimatologische scheiding tussen het noorden en het zuiden. Op 450 mtr. hoogte hebben we de baai van Danang kunnen bewonderen. De regenwolken komen van de top van de berg zo naar beneden dalen en in no time zaten we in de mist en zagen we niets meer. Daarna vlug de berg afgedaalt en Danang in gereden. Hier hebben we een bezoek gebracht aan het museum van de Cham. Vietnam kent 3 grote bevolkingsgroepen: De Viet, de Cham en de Kmer. Danang is bekend om het marmer. Inmiddels is er zoveel marmer uit de bergen gehaald dat ze het nu uit het noorden moeten halen. We hebben een werkplaats bezocht waar ze het marmer bewerken tot grote en kleine beelden. Niet onze smaak (scheelt ook met sjouwen).
Daarna weer lekker eten. Het eten is hier voortreffelijk. En hup weer de bus in naar Hoi An. Dames, dit is het mekka voor het shoppen. (wordt vervolgd). Toen we bij het resort aankwamen in Hoi An moesten we uitstappen. De bus kon niet verder vanwege het hoge water. Een kleine groep kon in een busje mee, de rest ging door het water naar het hotel. De koffers moesten met een bus gebracht worden. Inschrijven en een half uur later met de gids mee naar het centrum. Hier kregen we uitleg over welke straten interessant zijn en waar wat te vinden is. Daarna konden we onze gang gaan. Dames, om te kwijlen. Stoffen in overvloed, alles kan op maat gemaakt worden. Hetzelfde geldt voor schoenen en noem maar op. We hebben tot 6 u. gewandeld en hebben toen een restaurant opgezocht waar we hadden afgesproken om half 8 Italiaans zouden eten. "Even geen rijst meer". Onze Toon moest terug naar het hotel omdat Heleen terug was naar het hotel vanwege hoofdpijn. Hij wilde haar ophalen om mee te gaan eten bij de Italiaan. In de tussentijd hadden wij wat gedronken in een leuk barretje. Hier draaiden ze muziek uit de jaren 60. In onze groep zit ook een man uit het Westland. Wij noemen hem Marco Borsato. Hij zingt sinds kort in een koor. Dit is nog niet het ergste. Zijn vrouw ontploft telkens als hij een winkel induikt. Zodra hij een jonge verkoopster ziet bezwijkt hij weer en weer en weer... en moet weer iets kopen. Dan schreeuwt zijn vrouw: Krul kom hier, stop ermee. Daarom blijft ze soms in de bus zitten. Zo moeilijk heeft ze ermee. En wij maar lachen.
Maar nu komt het. Toen onze Toon terugkwam bij het Italiaanse restaurant had hij in zijn rugzak droge kleding. In het restaurant heeft hij zich omgekleed. Hij had tot zijn kruis in het water gelopen om bij het restaurant te kunnen komen. We geloofden dit natuurlijk niet. Maar in die korte tijd dat wij weg waren was alles rond het hotel onder water gelopen. We hadden lekker gegeten en hadden vooraf afgesproken met Dirk onze reisleider dat we naar Vinh Hung 2 moesten gaan, dit hotel hoort bij ons resort. Die zouden een busje regelen. Nu, die kon niet rijden, dus moesten we achterop de brommer naar het gedeelte in het dorp waar we niet verder konden. Hier moesten we overstappen in een boot die ons naar het resort zou brengen. Moet je voorstellen. Door de smalle straatje. Alle huisjes onder water. De mensen in de huisje hadden alles op verhogingen gezet. Sommige sliepen buiten op geimproviseerde stellage om hun bezittingen te beschermen. We hadden een roeier voorop op de boot, eentje achterop en 1 man liep in het water tot net onder de oksels. Dat was nodig omdat we af en toe gewoon afdreven vanwege de stroming. Hij kon dan nog enige weerstand bieden. Het was een heel avontuur. Bij ons hotel en huisje staat alles onder water. Het dagprogramma is helemaal vervallen. Als alternatief probeerde de reisleider een boottocht te regelen. Dit gaat niet door vanwege de sterke stroming. Nu proberen we de dag door te komen in het dorp. We zullen een boot moeten regelen en zien hoe we er komen. En dan begint het gevaarlijke werk. Shopppen.......... Wordt vervolgd. Groetjes,
Hans
-
03 November 2007 - 08:07
Nico En Marion:
Volgens ons is dit een teken van de goden dat er dus gewoon flink geshopt moet worden. Veel plezier en sterkte met de wateroverlast. -
03 November 2007 - 12:48
Alton En Margot:
Jemie dit is dus wel een heel andere vakantie geworden, dan jullie verwacht hadden door al dat water. Ikzelf vind zwemmen leuk, maar goed is goed, toch. Hoe is het Yolande al iets kunnen inslaan?
Veel liefs. -
03 November 2007 - 13:56
Mc:
mijn mond valt open van verbazing wat jullie mee maken daar
niet dat al die overstromingen nou leuk zijn maar wel heeel appart denk ik om te zien en zelf aan de lijve te ondervinden
ik en zooooo benieuwd naar de foto's
tot mails -
03 November 2007 - 15:47
Fliervoetjes:
Nou, nou wat een avonturen zeg... Hans wil jij je mail af en toe nog effe checken, heb je nog wat doorgestuurd! Groetjes en watertrappel ze! -
03 November 2007 - 22:04
Wim En Tine:
Wat een verhaal zeg. Hoezo avontuurlijk ! Wel erg voor de mensen die daar leven of zijn die deze toestanden gewend. Veel plezier en hopenlijk wat minder regen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
