Chobe en Victoria Falls

Zaterdag 31-10-2009. Kasane- Lesoma Valley Lodge.
Gisterenavond hebben we nog met de Fransman verhalen opgehaald over zijn avonturen in Nepal. Alles is daar heel primitief en heel goedkoop. Voor € 2.000 vlieg je erheen en heb je een avontuurlijke vakantie. Het spannends was zijn verhaal over zijn ontmoeting met een tijger. Op zijn reis mocht hij van de dorpelingen 's nachts niet in het dorp slapen. Dus besloot hij zijn tent op te slaan bij de rivier. 's Avonds hoort hij een geluid en kijkt hij direct in de ogen van een tijger. Hij wist dat zolang hij in de ogen van de tijger blijft kijken deze niet aanvalt. Onze Fransman besluit daarop achteruit te lopen zodat hij tegen iets aan komt te staan zodat de tijger niet van achteren kan aanvallen. Tijgers vallen nl. van achteren aan. Ze hebben elkaar zo ruim 3 u. aangekeken. Uiteindelijk blies de tijger de aftocht.
's Morgens zijn we om 8 u. vertrokken bij Discovery B&B. In Maun hebben we de toegangsbewijzen gekocht voor onze tocht door Chobe Park de volgende dag. Onderweg hebben we 2 x een groep struisvogels gezien met heel veel kuikens. Onderweg zijn we weer door Nata gereden en hebben 50 km. voorbij Nata gegeten bij Elephant Sand Camp. Nadat we weer op weg zijn gegaan zien we een bord dat we over een afstand van maar liefst 135 km te maken krijgen met een heel slecht wegdek. De weg is inderdaad heel, heel slecht, met heel veel potholes. Als we dichterbij Kasane komen wordt de weg gelukkig weer een stuk beter. Uiteindelijk komen we bij Lesoma Valley Lodge aan.
Zondag 1 -11-2009. Chobe Park.
Na het ontbijt zijn we richting Kasane gereden om nog wat boodschappen te doen. Na het tanken zijn we doorgereden naar de Spar in het dorp. Flappen tappen lukte niet. Omdat we in Maun al tickets hadden gekocht besloten we om door te rijden. Toen we bij het park aankwamen was het al behoorlijk warm. We zijn het hele stuk langs de rivier de Chobe gereden omdat het hier nog redelijk groen is en de beesten moeten drinken. Helaas hebben we niet veel beesten gezien. De andere zijde van de rivier is Namibie. Dus we hebben hier nog een beetje van kunnen genieten. We zagen een enkele olifant, veel herten en vogels. Op een bepaald moment hield de route op en zijn we het bos ingereden en zijn min of meer verdwaald. Na een hele rit zonder ook maar iets gezien te kwamen we op een bepaald moment weer bij de snelweg aan en moesten we weer ruim 15 km terugrijden naar de ingang van het park. We zijn daarna dezelfde route teruggereden maar in de omgekeerde richting. Andere gedeeltes in het park waren slecht begaanbaar door de regen, of er waren weinig beesten. Iets na 14 u. zijn we naar een rustplaats gereden langs de rivier om wat te eten. Het braaien ging het slecht door de hevige wind. Er kwamen donkere wolken. Iets na 15 u. reden we weer aan en kwamen meteen vast te zitten in een kudde buffels. Prachtig om te zien hoe de kudde aan alle kanten bewaakt wordt door de soldaten onder de buffels. Voorop loopt de generaal. Een enorme stier die je zeker niet in het donker wil tegenkomen. Het heeft even geduurd voordat we verder konden en weer richting rivier konden rijden. Kort daarna veranderde het water in een vlakte en liepen er ineens honderden buffels voor onze auto. Een schitterend gezicht. Doet je een beetje denken aan cowboyfilms met grote hoeveelheden koeien erin. Al met al een indrukwekkend gezicht, en ze bleven maar komen uit de bosjes en ons in de gaten houden. We hebben hier natuurlijk mooie foto's gemaakt. Verderop hebben we nog prachtige beesten gezien en een jong aardvarken die op sterven na dood was. Zielig om te zien, maar het is de harde werkelijkheid. Na 18 u. zijn we het park uitgegaan en doorgereden naar onze Lodge. Net op tijd want het begon al weer donker te worden.
Maandag 2-11-2009. Victoria Falls Zimbabwe.
's Morgens voordat we Zimbabwe in zouden rijden moesten we eerst pinnen. Helaas lukt het niet met onze wereldkaart en Mastercard. We moeten geld hebben want aan het einde van de dag moeten we onze Lodge afrekenen. De bank gaat pas na 9 u. open dus zijn we maar op weg gegaan. We zijn naar de grenspost Kazugula Border gereden, het volgende avontuur tegemoet. Eerst langs de post van Botswana en daarna door naar de post van Zimbabwe. Hoeveel papieren er wel niet getekend en afgestempeld moeten worden. Wat een bureaucratie. Het gaat economisch niet goed in Zimbabwe. Dit hebben we geweten. We hebben $ 190 moeten betalen om toegelaten te worden. En ook nog apart voor de auto. Alle valuta in welkom, als het maar veel geld oplevert. Je bent toch wel een half uur bezig met alle formaliteiten en dan mag je uiteindelijk Zimbabwe in. Het moet gezegd, de weg naar Victoria Falls is beter dan de weg in Botswana. Na een klein uur rijden we het prachtige plaatsje Victoria Falls binnen. Je ziet aan alles nog de Britse invloed. Prachtige gebouwen en hele mooie kleurrijke tuinen. In de verte zien we al een waternevel. We parkeren onze auto op een beveiligde plaats en steken de wegen over om naar de ingang van het Park te gaan. Ook hier weer flink betalen, maar Danielle en Joost krijgen korting omdat ze in Z.Afrika werken. Als we het park inlopen horen we al snel het geruis en gedonder van de watervallen. Je raakt overdondert door de prachtige natuur en geruis van de watervallen. Door de hoge temperatuur en vochtigheid groeit er van alles dat mooi is. Dan zien we opeens de watervallen. Wat een geweld waarmee het water ruim 100 mtr. naar beneden valt! Prachtig om dit te kunnen zien en beleven. We zijn weer een hele ervaring rijker. De overkant van wat wij zien behoort aan Zambia toe, en het is de Zambesi rivier die naar beneden dendert. Het is nu een droge periode en er stroomt daarom relatief weinig water. Het is niet te vergelijken met de regentijd. Dit hebben we op de foto's kunnen zien. Daar waar de nevel boven de ravijn uitkomt zie je prachtige planten. We gaan het voetpad af (1.7 km lang). Aan de overkant zien we mensen in het water zwemmen aan de rand van de ravijn. Beangstigend om te zien. Bewakers lopen echt over de rand. 1 Verkeerde stap en je valt meer dan 100 mtr. Inmiddels is het bloedheet geworden. Om de haverklap moet je drinken. We besluiten al weer snel om terug naar Botswane te rijden. We moeten aan geld zien te komen. We hebben aan de grens gehoord dat de Barclays Bank geld geeft op een creditkaart. Maar deze bank gaat om 14.30 u. dicht (staat in onze gids). Als alles meezit kunnen we het net halen. Joost geeft wat extra gas. Maar de max. snelheid van de LandRover is 110 km. Staat er 1 km voor de grens een polite controle. Wie zien al meteen dat ze toeristen eruit kiezen om aan geld of eten te komen. De politieman loopt rond de auto en zegt dat er voor geen stickers opzitten. $ 10 boete. Joost zegt dat dit in Z.Afrika niet nodig is (zijn auto is daar goedgekeurd). Maar ja, we zitten nu in Zimbabwe. We betalen alleen als we een betalingsbewijs krijgen, maar dit kost ons weer een half uur. Komt de vrouwelijke agente naar onze auto en vraagt wat er in de koelbox zit. Danielle zegt gedecideerd dat alles op is, en ze gaat weer weg. Na een flinke vertraging komen we bij de grenspost aan maar we kunnen snel door. Worden we opgehouden bij de grenspost van Botswana. We moeten met de schoenen door een bak met vloeistof en de auto moet door een kuil met vloeistof. Dit allemaal vanwege mond- en klauwzeer. In Botswana moeten we weer betalen voor de auto. Je moet er wat voor overhebben om de watervallen te kunnen zien. Maar je moet het 1 x in je leven gezien hebben. Blijkt in Kasane de bank gelukkig nog open te zijn en krijgen we geld op onze Mastercard. In alle boeken staat dat je overal gemakkelijk kunt pinnen maar dat is zeker niet het geval in het noorden van Botswana en Zimbabwe. Ook bij het tanken kun je niet pinnen. Na terugkomst in Lesoma Valley Lodge bekijken we de foto's op de PC.