Moab Utah

Vandaag hebben we afscheid genomen van Jolanda en Steve. Ze hebben ons Park City en omgeving leren kennen. In 1 woord. Geweldig. Ofschoon we er buiten het winter en zomer seizoen waren is het een omgeving om van te gaan houden. Prachtige bergen, mooie huizen, leuke winkels, mooie bergmeertjes. Wat wil een mens nog meer. Een omgeveving voor mensen die van sport kunnen genieten. Rond 9 uur zijn we vertrokken richting Heber City en Duchesne. Daarna over de 191 richting Helper. Een weg die grotendeels door een vallei loopt. HIer zien we ook weer de kleine ja knikkers met opslagtanks. Vlak voor Helper moeten we over de Gray Head Peak- 9496 foot hoog. De afdaling was prachtig. Na dit stuk kom je ineens in een heel ander landschap. Geen groen meer maar kale bergen en vlaktes. De temperatuur loopt lekker op richting 93 gr. F. Onderweg kom je nauwelijks een plaatsje tegen. Laat staan een tankstation. Bij Carbonville komen we een kolenmijn tegen. De weg gaat dwars door het industrieterrein. Verderop zien we hele lange treinstellen die waarschijnlijk andere grondstoffen aan het transporteren zijn. We besloten om vlak voor Moab richting Canyonland NP te rijden. Zodra je het eerste rode gesteente ziet moet al uitstappen om foto's te maken. Buiten de auto smolten we gelijk weg. Bloedheet was het. En dat niet alleen. We waaiden uit onze broek. Wat een natuurgeweld. We zijn niet helemaal doorgereden naar het park maar hebben de afslag gepakt naat Dead Horse Point. $ 10 toegang, Maar dat heb je er wel voor over. HIer krijgen we de eerste echte Canyon te zien. En ver weg een nieuw veld om potas uit de grond te halen middels het injecteren van water in de diepe bodem. De oplossing komt dan naar het oppervlak en middels nieuwe technologie en de hitte, en hele droge lucht wordt het water en zout weer gescheiden. We zien hele mooie blauwe velden in de verte. Maar het mooiste was toch wel het uitzicht bij Dead Horse. We zien de Colorado rivier zich kronkelen in een heel woest landschap. Mensen met hoogtevrees krijgen het hier heel moeilijk. Je kijkt zo een paar honderd meter in de diepte als je langs je schoenen naar beneden kijkt. DIt is best beangstigend. HIer hebben we natuurlijk heel veel foto's gemaakt. Het is hier zo schitterend mooi. Vanwege de lange rit en de hitte besloten we om door te rijden naar de Big Horn Lodge. HIer verblijven we 2 nachten. We zijn weer lekker moe en hebben zojuist het heugelijke nieuws vernomen dat de familie weer een jonge dames hond rijker is. Lady. Goed nieuws dus om mee af te sluiten.

GR., Hans