Okavango delta

Woensdag 28-10. Op weg naar Maun.
We zijn weer redelijk op tijd vertrokken. Nog voordat we op de doorgaande weg waren liep er ineens een jakhals de weg over. Vandaag moeten we weer heel veel kilometers maken. We gaan steeds noordelijker. Gelukkig zijn de wegen nog goed bereidbaar. Heel opvallend is nog steeds dat het allemaal heel vlak is. Links en rechts van je zie je of groene stroken met veel lage bomen, of kale vlaktes. Je blijft de ezels zien. Zoveel als je hier ziet zie je nergens in de wereld. Blijkbaar zit er een verhaal achter. Jaren geleden stierven er heel veel koeien door een ziekte. De overheid moest toen iets doen en hebben ze de mensen maar een ezel gegeven. De hebben niet de opbrengst van de koe dus lieten de mensen de ezels na verloop van tijd los en gingen ze de natuur in. En de wiskundigen onder ons kennen de rij van Fibanacio. Wat doen 2 ezels? etc. In Nata hebben we koffie gedronken en zijn daarna doorgereden naar Maun aan de monding van de enige inlandse delta monding. Wereldwijd bekend als de Okavango delta. Onderweg zien we een aantal bosbranden en loopt niet alleen buiten maar ook in de auto de temperatuur behoorlijk op. We hebben geen airco en de enige dat we kunnen doen is alle ramen open. Tegen 4-en komen we in Maun aan en gaan op zoek naar ons B&B adres. Na Maun moeten we nog 10 km afleggen. Uiteindelijk komen we bij Discovery B&B aan. We zien traditionele Afrikaanse hutten, mooi geschilderd in Afrikaanse tinten. Het is allemaal heel basic maar het heeft een rustgevende uitstraling. 's Avonds eten alle gasten aan een lange tafel en kunnen we leuk kletsen over allerlei dingen. We hebben ook al bepaald dat we morgen een boottocht gaan doen in een holle boomstam in een van de rivierarmen van de Okavanga.

Donderdag 29-10. Trip over de Mokoro.
Om 8 uur moesten we bij het vertrekpunt zijn. The "Old Bridge" Backpackers. We zijn eerst met een snelle boot de rivier opgegaan totdat we bij een nederzetting aankwamen. We kregen een allervriendelijkste ontvangst van de lokale mensen. Toen alle toeristen voor een dagtrip er waren gingen ze met z'n allen in overleg om te bepalen wie bij wie in de boot moest. Er waren een paar rugzaktoeristen in de groep die met een tentje en wat proviand de nacht wilden doorbrengen in de natuur (ook een jonge dame uit USA). Je moet het maar durven. We zijn in 2 bootjes de rivier opgegaan. Gelukkig kunnen er plastic stoeltjes in de boot geplaatst worden zodat we nog enigszins redelijk kunnen zitten. We hoeven zelf niets te doen. Achter op de boot staat een sterke captain met een lange stok en die zorgt voor de voortstuwing. Het water is heel zuiver. De lokale mensen drinken het water zo uit het handje. Je kunt ook overal de bodem zien. De natuur om je heen is prachtig. We zien hele mooie vogels. Witte en zwarte ooievaars. Naarmate de tijd vordert komen we steeds meer in lange grasstengels te zitten maar de boot glijdt er moeiteloos doorheen. Tegen 11:30 u. zouden we weer aan land gaan. Maar vlak voor het eindpunt zagen we ineens nijlpaarden in het water. Een prachtig gezicht is dit. Maar het meest indrukwekkende is toch wel het geluid dat deze beesten produceren. Als je het hoort ben je meteen wakker. Ook hebben we nog een olifant gezien. Maar toen we te dichtbij kwamen liet deze merken dat hij dit niet op prijs stelde. Dit was toch even schrikken. Toen zijn we aan land gegaan. Onze 2 bootsmannen hebben 1 van de boten aan land gebracht en omgekeerd op de grond gelegd zodat we er met z'n allen op konden zitten in de schaduw van een grote boom. Wat een genot was dit want de temperatuur was inmiddels tot smeltpunt opgelopen. We hadden een lunchpakket meegekregen maar we hebben het meeste aan onze captains gegeven. We konden alleen maar drinken, drinken en nog eens drinken. Wat een hitte. En dit onder het genot van de geur van een enorme olifanten hoop. De olifant was nog maar net voordat wij ons nestelden onder de boom ook zo slim geweest om hier de schaduw op te zoeken. Na de lunch zijn we gaan wandelen over het eilandje. We hadden al een groep olifanten gezien en wij moesten hun richting in lopen. Yolande is met Joost en Danielle in de boot verderop gegaan en ik moest met onze captain door het moeras naar de andere kant. Dit was een leuke ervaring. Natuurlijk had ik dit nog nooit gedaan en je weet ook niet wat je onderweg allemaal tegenkomt. Ook werden de olifanten steeds groter toe we steeds dichter in de buurt kwamen. We hebben mooie foto's gemaakt maar het werd nog warmer. Ruim boven de 40 gr. C. We konden het niet meer trekken en zijn weer teruggelopen naar ons schaduwplekje onder de boom. Hier hebben we tot 2 u. gezeten. Snakkend naar water. Daarna terug de boomstam in en zijn we onze trip terug begonnen langs de nijlpaarden. Gelukkig kwamen er wolken aan de hemel en zakte de temperatuur. We genoten van de stilte en de prachtige vogels. Ook van onze captains. We weten niet waar ze het over hadden maar op de terugtocht hadden ze voortdurend lol, met een hele prettige lach daarbij. We waren precies op tijd terug in het dorp. De snelle boot kwam op hetzelfde moment aanvaren en bracht ons terug naar Maun. We hebben geluk gehad dat we olifanten en nijlpaarden hebben gezien want de anderen op de snelle boot hadden alleen 1 zebra gezien. We zijn vlug terug gegaan naar onze lodge. Hebben gedouchet en zijn terug gegaan naar Maun om boodschappen te halen (heel veel water). 's Avonds hebben we bij het vliegveld gegeten in het restaurant genaamd Bon Voyage (van een Nederlander).
Vrijdag 30 10. Rustdag.
Joost en Danielle zijn al heel vroeg naar een park op 2,5 uur rijden gereden. We nemen een rustdag. Het is allemaal heel vermoeiend. We begrijpen nu ook waarom de mensen hier om 9 u. 's avonds naar bed gaan en veelal tegen 5:30 u. weer op zijn. 's Avonds ben je doodop door de hitte. Ook al heb je niet veel gedaan. 's Morgens is het heel fris (echt koud) en kun je nog iets doen. De wilde beesten gaan dan weer op strooptocht. Daarom gaan de wildparken ook zo vroeg open. Dan heb je de grootste kans om beesten te zien. Gelukkig hebben we al veel gezien zodat we nu kunnen genieten van onze rust. Vanmiddag moeten we Maun om geld te pinnen. In de reisboeken staat dat je hier overal kunt pinnen. Helaas werken die apparaten niet, of zijn de automaten leeg. Het is nu eind van de maand en je ziet hier soms hele rijen mensen bij de pinautomaten om geld op te nemen. Het leven is hier totaal anders dan dat we gewend zijn. Hier valt niets te plannen. We zien ook veel rugzaktoeristen. Gisteren is er bij Discovery een gast uit Frankrijk aangekomen die per bus reist. Hij is 10 u. onderweg geweest om van Gabarone naar Maun te komen. En dat bij een ondraaglijke temperatuur. Deze mensen reizen naar Nepal en Zuid Amerikaanse landen om te genieten van wat de natuur te bieden heeft. Hier gaan ze helemaal voor. Veelal met heel weinig geld. Ze beleven heel veel avonturen. Je moet het durven. Ze verdienen wel mijn respect. Ik doe het ze niet na.