Estes Park Colorado

Hallo allemaal,

Vanmorgenvroeg zijn we begonnen aan het sluitstuk van onze reis. Een bezoek aan Estes Park Rocky Mountain NP staat op het programma. Vanwege drukte met auto's en weinig parkeermogelijkheden heeft men een Park&Ride ingericht. Je kunt er gratis parkeren en je wordt ook gratis met de bus naar de verschillende wandelpaden gebracht. Toch is het raadzaam vroeg het Park in te gaan vanwege de vele bezoekers. Wij hebben gekozen voor de Dreamm Lake wandelroute. 2,7 km heen, en idem terug. Je moet dan wel een hoogte van 180 mtr overwinnen. En dat valt zeker niet mee. Het vertrekpunt is bij Bear Lake. Van daaruit ga je meteen klimmen. Eerst nog een stukje geasfalteerd, maar al snel over stukken rots. De trouwe lezers weten wat er gebeurd als er geklommen moet worden. Dan tellen de meters die in de Mall worden afgelegd niet mee. Dan begint het verhaal weer van het hijgend hert. Je ziet ze niet, want ze loopt achter je aan, maar je hoort ze wel. Water, water, water..... Maar ja, daarom zijn we ook in de natuur om zeldzame dingen te ontdekken. We komen onderweg 3 bergmeertjes tegen. Nymph Lake, Dream Lake en Emerald Lake. Voor de heenweg hebben we 1 1/2 u nodig gehad. Voor de terugweg 50 minuten. Maar dat ging dan ook naar beneden. Toen we terug waren bij de auto hebben we een boterham gegeten en besloten we te beginnen aan het toetje van onze reis. De beklimming met de auto van een hele hoge berg naar het Alpine Visitor Center op een hoogte van 11. 796 ft.
Dit keer niet over een asfalt weg, maar over de Old Fall River Road. Dit is over gravel. We hebben vooraf niet geweten waar we aan begonnen, anders hadden we het niet gedaan. Op een bepaald moment krijg je de indruk, je doet mee aan het programma "De gevaarlijkste wegen". De weg zit vol kuilen en haarspeldbochten. Je moet overal naar kijken, anders gaat het fout. M.n naar beneden kijken moet je niet doen. Jongens wat gaat het de hoogte in. Wij rijden in een gewone sedan. De meesten onderweg rijden in hoge pick ups. Dat gaat stukken makkelijker. 2 Waaghalzen kwamen ons op de motor voorbij. Ze maakten af en toe leuke schuivers. Toen we boven kwamen zagen we dat we de Chapin Pass hadden overwonnen, meer dan 10.500 ft hoog. De bergen die we hebben gezien zijn wel de mooiste die we tijdens onze reis zijn tegen gekomen. We hebben zoveel foto's gemaakt dat de accu's leeg raakten. Dit was toch wel de kers op de taart. Een echte belevenis. Maar we waren er nog niet. Er moest nog verder geklommen worden naar het Visitor Center. Daar aangekomen was het een drukte van jewelste. Veruit de meeste bezoekers komen via de asfaltweg van de andere kant van de berg. Daar aangekomen wandelen alleen de dapperen nog verder de berg op. Wij hebben dit niet gedaan vanwege de kans op regen en onweer. Trouwens we waaiden bijna uit de kleren. Boven op de berg geven ze aan dat dit een toendra gebied is, en dat hier de marmot beschermd is. We besluiten over de Trail Ridge Road naar beneden te rijden. Dit is de hoogst gelegen asfaltweg in Amerika, 12.183 ft hoog. Maar wat een uitzicht heb je daar! Maar ook, wat een auto's. Het is file rijden naar beneden. Onderweg begint het te regenen. We zien dat de natuur al aan de herfst begonnen is. Vooral de loofbomen zijn al aan het verkleuren. Onderweg komen we nog een eland en herten tegen.
We hebben onze reis zo waardig kunnen afsluiten en gaan het de komende dagen rustig aan doen. Als we thuis zijn hebben we nog een hele kluif aan de vele foto's.
We moeten ons nu gaan voorbereiden op de terugkeer naar Denver.

Gr., Hans