28 Mei 2012 Riomaggiore Cinque Terre

28 Mei 2012 Riomaggiore.

Vanmorgen zijn we rond 10 u. met de trein naar Riomaggiore gereden. De trein zat vol engelse wandelaars die al enigszins op leeftijd waren. Ze waren heel goed voorbereid. Voorzien van wandelstok en bergschoenen. Veel toeristen lopen de 5 kustplaatsen af. Een tocht van ongeveer 5 u. met schitterende uitzichten. Om bij het begin- of eindpunt te komen nemen velen de trein omdat de auto parkeren een bijna onmogelijke opgave is. We zijn blijven zitten tot ons eindpunt, het kleine plaatsje Riomaggiore. Een rit van ongeveer een half uur van Sestri Levante. De huizen die we in het kleine plaatsje zien zijn typerend voor de regio. Ze zijn in de hoogte gebouwd, met wel 3 of 4 verdiepingen. De woningen hebben vaak een kleurtje. Roze, rood of oker. Riomaggiore is het startpunt van Via dell'Amore.Dit pad gaat naar het naburige plaatsje Manarola. We hebben eerst wat foto's gemaakt in Riomaggiore en wilden toen met de trein naar Manarola. Heelas. De trein kwam niet, dus zijn we maar via Via dell'Amore naar Manarola gewandeld. Dit pad loopt langs de klif op enige tientallen meters hoog boven het water. Je kijkt iedere keer de diepte in. Overal zie je sloten die bevestigd zijn aan kabels of vangnetten. Aan de sloten zijn briefjes vastgemaakt van de geliefden, en daarna wordt de sleutel in zee gegooid en is men eeuwig aan elkaar verbonden. En dat in Italie??? In Manarola aangekomen hebben we weer eerst wat foto's gemaakt en een pizza genuttigd. Het liep inmiddels tegen 12 u. Daarna weer rustig teruggelopen naar het station om naar de volgende plaats te gaan, Corniglia. Helaas. Ook deze trein kwam niet. De beste oplossing was om weer via de Via dell'Amore terug te wandelen naar Riomaggiore en daar een trein te pakken die misschien wel komt. Om 14.08 u. zou er een trein komen, maar die ging naar het startpunt van de 5 plaatsen, Monterosso. We zouden dan Corniglia, Vernazza niet te zien krijgen.Dat de treinen niet reden had te maken met de extra zondag, maar dat hadden we pas achteraf in de gaten. En velen met ons. Er werden ook geen mededelingen over gedaan. Veel Amerikanen begrepen hier niets van. Toen hebben we maar besloten terug te rijden naar Sestri Levante en nog een uurtje op het strand te liggen. We waren beiden uitgeteld, dus we hadden wat rust verdiend. Dan scheen de zon wel en was het lekker warm, dan zat er weer een wolk voor de zon en was het weer heel fris. Na ruim een uur op het strand zijn we maar weer terug gegaan naar ons hotel om ons voor te bereiden op onze tocht van morgen naar Stresa.

Gr.,

Hans